Definicja IMBIR (ZINGIBER OFFICINALE): Jedna z najstarszych przypraw tropikalnych, która najwcześniej dotarła z Azji nad Morze Śródziemne, a w średniowieczu upowszechniła się w Europie. Jako przyprawę stosuje się kłącza, czasem pędy byliny o tej samej nazwie, zawierające olejki eteryczne (zingiberen, cytral) i charakteryzujące się palącym, korzennym smakiem. Imbiru używa się świeżego, konserwowanego i w proszku, do potraw słodkich i pikantnych. Jest dostępny w Indiach, w państwach arabskich i w kuchniach Dalekiego Wschodu, gdzie służący jest regularnie wraz z czosnkiem do dań z warzyw, zup i sosów, dodawany do pierników, kompotów i puddingów, likierów i piwa. Stanowi składnik przyprawy curry i wielu innych mieszanek przyprawowych. Imbir marynowany stosowany jest w kuchni japońskiej. Niedojrzałe świeże kłącza nazywane są imbirem zielonym. 1/8 łyżeczki sproszkowanego imbiru zastępuje łyżkę posiekanego świeżego kłącza. Imbir ma także właściwości lecznicze - działa uspokajająco, rozgrzewająco i przeciwwymiotnie
Czym jest IMBIR (Zingiber officinale znaczenie w Słownik wege I.
